"Voel jij je soms anders?” vroeg onze 9 jarige pleegdochter mij onlangs. Ze aarzelt even en vertelt over haar eigen gevoel. Ik laat ruimte. “En jij, heb jij dat ook?” Een heel scala aan antwoorden raast door mijn hoofd. Want hoe antwoord je daarop? Ik vertel dat iedereen zich wel eens anders voelt. En ja, ik ook. Heel vaak eigenlijk, bij nader inzien. Er is het lichamelijke, dat meteen opvalt. Maar ik ben ook erg gevoelig, prikkels komen heviger binnen, emoties zijn vaak fel,… Dat stelt haar gerust. Na de meer filosofische vraag aan haar “maar wat is dan eigenlijk voor jou normaal? Zijn we niet allemaal een beetje anders?” kon ze verder.

De vraag bleef hangen bij mij.

Ik vond het knap van haar, dat ze die vraag kon stellen. Een hele weg hadden we daar al voor afgelegd. Ze daagt ons vaak liefdevol uit. Het stelde me ook gerust; er is verbinding. Niet zo evident in pleegzorgsituaties. Het sterkt mijn opvatting. Ik geloof heel erg in de veerkracht van kinderen, alle kinderen. Dat heb ik in de 15 jaar dat ik in CKG het Open Poortje werk al vaak gezien. Hoe moeilijk de omstandigheden thuis ook zijn, kinderen ontwikkelen vaak veerkracht om hier mee om te gaan. Als er op een gegeven moment voldoende stabiliteit, warmte, liefde en veilige relaties komen tenminste. 

De vraag bleef ook hangen omdat het bij mij iets triggerde. Graag wou ik haar vertellen dat ik me ook vaak ‘anders’ voel als het over ouderschap gaat. Een hele zoektocht hebben we daar al in afgelegd. We doen bvb niet aan ‘time out’, laten de kinderen hun bord niet leeg eten,… Gewoon, omdat het niet goed voelt. Omdat we niet geloven dat we daar op lange termijn onze doelen mee bereiken. Omdat ik zie dat onze meisjes (een vurige pleegdochter van 9 en een sensitiefje van 6 jaar) daar slecht op reageren (en wijzelf ook).

Op onze weg naar een meer afgestemd opvoedkader voor onze meisjes vonden wij inspiratie in een cursus verbindende communicatie, boeken als ‘temperamentvolle kinderen’, en een aantal Zoom sessies bij de Onderstroom. We lieten de kinderen naar een leefschool gaan en kwamen zo in contact met andere ouders en begeleiders van de school die ons aanmoedigen om ons pad te volgen, te geloven en vertrouwen. Onze zoektocht is niet beëindigd, in tegendeel, maar we zijn op weg.  

In 2021 volgde ik het jaartraject ‘ouders begeleiden naar afgestemd opvoeden’ bij Jürgen Peeters omdat ik meer en meer voel dat het afgestemd opvoeden niet alleen voor mij waardevol is, maar ook voor andere ouders. En laat dat mijn missie zijn. 

Binnen ‘We Care’ krijg ik de kans om te starten met ‘Sparkel’.  Ouders kunnen daarheen komen met hun vragen over opvoeding. Niet om een kant en klare oplossing te krijgen, maar om samen te kijken naar wat zich voordoet. Want willen we niet allemaal dat onze kinderen stralen (to sparkle, daar komt het vandaan)? Ik geloof dat dat kan door ze de gepaste zorg te bieden. Gezinnen met kinderen tussen 0 en 12 jaar kunnen bij ‘Sparkel’ terecht, indien zinvol ook kinderen individueel. Ik geloof dat hoe vroeger je ondersteuning kan bieden, hoe beter. Dus ook toekomstige (wens-)ouders zijn welkom. 

Thema’s die vertrouwd zijn voor mij : pleegzorg, mild ouderschap, trauma en kwetsbaarheid, moeilijk zwanger worden, hechtingsproblemen, vroeggeboorte, afgestemd opvoeden, hoogsensitiviteit, KOPP, traumasensitief opvoeden, verbindend communiceren, Video Home Training, Nieuwe Autoriteit, Dunstan Baby Taal, ….